G’URBAT

G’URBAT (taxallusi; asl nomi Abdulla Maxdum Karimberdi o’g’li) (1850/53 — Farg’ona viloyati Beshariq tumani — 1918) — shoir. Qo’qonda Muhammad Alixon madrasasida o’qigan. O’zbek va tojik tillarida diniy-tasavvufiy va dunyoviy mavzularda ijod qilgan. Asarlarining katta qismini lirik g’azallar tashkil etadi. Ularda dunyo norasoligidan nola-faryod qilgan, ilohiy va insoniy muhabbatni, yaxshi xulqlarni, ilm-ma’rifatni ulug’lagan, yaramas fe’l-atvorli kishilarni hajv qilgan (“Ohkim shod ayla-mas…”, “Qo’limda pora yo’q…”, “Gulo, ovorai har du jahon qilding…”va boshqalar). Uning Qo’qon-Namangan-Andijon sayohatlari haqidagi xotiralari mashhur. G’urbat she’rlaridan devon (10 ming misraga yaqin) tuzgan. Unga 442 g’azal, 25 muxammas, 12 ruboiy, 7 murabba’, 3 marsiya, 1 ta’rix va 2 chorbayt kirgan. “Devoni g’urbat” qo’lyozmasi O’zbekiston Fanlar Akademiyasi Sharqshunoslik instituti qo’lyozmalar fondida saqlanadi (inv. №10067). Ad.: Rahmatova D., Muqimiy izdoshlari (G’urbatva Rojiy), T., 1978; Qayyumov P.. Tazkirai Qayyumiy, T., 1998.