Gul pocho ulfat

Gul pocho ulfat (1909, lag’mon -1977, Kobul) — afg’on shoiri, yozuvchi, jurnalist va jamoat arbobi. Pashtu (afg’on) va forsi-Kobuliy (dariy) tilla- rida ijod qilgan. Afg’on akademiyasi ada- biyot bo’limi mudiri (30-y.lar 2-yarmi), prezidenti (1956-62). She’riy (“Afg’on qo’shiqleri”, 1946; “saylangan she’- rlar”, 1954 va b.), nasriy (“tanlangan hikoyalar”, 1957 va b.) va adabiyotshunos- likka doir (“yozuvchilik mahorati”, 1961 va b.) ko’plab asarlari nashr qilingan. Ularda adib xalqlar do’stligini ulug’lagan. Osiyo-Afrika yozuvchilari tosh- kent konferentsiyasi (1958)da ishtirok etgan. Uning “begunoh mahbus”, “hayot sozi”, “ajib inson”, “dono maslahat”, “Kelgusi kun”, “Ey, zindonchi” kabi hikoyalari, “men shundayman”, “juldur kiyingan sohibjamol” (1970) va b. she’- rlari o’zbek tiliga tarjima qilingan. As: begunoh mahbus (hikoyalar), T., 1963.