ASALARICHILIK

ASALARICHILIK – qishloq xo’jaligining tarmoqlaridan biri, asalarilarni asal, mum va boshqa mahsulotlar (asalari suti, asalari yelimi, asalari zahari va boshqalar) olish, shuningdek qishloq xo’jalik ekinlari hosildorligini oshirish uchun ularni changlatish maqsadlarida boqish. Ispaniyadagi Aran g’oridan topilgan arxeologik ma’lumotlarga ko’ra Asalarichilik miloddan avvalgi 10 — 5-ming yilliklarda ham mavjud bo’lgan degan taxminlar bor. «Tavrot», «Bibliya» kabi diniy kitoblarda ham Asalarichilik to’g’risida ma’lumotlar keltiriladi. Asalarichilik tarixida bir necha bosqichlar bo’lgan. Dastlab odamlar asalni o’rmon va tog’larda daraxtlarning kovaklari, toshlar yoriqlari, g’orlarga uya qo’ygan asalarilardan olganlar. Bunday Asalarichilik terimchilik va ovchilikning bir turi hisoblangan. 1814 yilda rus asalarichisi P. I. Prokopovich romli asalari qutisini, 1865 yilda Chex asalarichisi F. Grushka asalajratgichni kashf etishi bilan ko’pgina mamlakatlarda Asalarichilik serdaromad tarmoqqa aylandi. 20-asrning 20-yillaridan maxsus Asalarichilik xo’jaliklari paydo bo’ldi. Asalarichilik Yer yuzasining barcha qit’alarida tarqalgan. BMT ma’lumotlariga ko’ra 1970-yillar boshida jahonda 40 millionga yaqin asalari uya (oilalari) mavjud bo’lgan. Jahon mamlakatlarida Asalarichilik asosan 3 yo’nalishda rivojlanmoqda: asal olish; ekinlarni changlatish; boshqa xo’jaliklarga tarqatish uchun eng yaxshi asalari zotlarining ona arisini yetishtirish (ona asalari yetishtiruvchi xo’jaliklar) va asalari oilalarini ko’paytirish. Asalarichilik Rossiya, Ukraina, AQSh, Meksika, Turkiya, Frantsiyada ayniqsa, rivojlangan. 1887 yilda tuzilgan «Apimondiya» xalqaro asalarichilik tashkiloti asalarichilar o’rtasida xalqaro aloqalarni rivojlantirishga katta hissa qo’shib kelmoqda. Bu tashkilot Asalarichilikga bag’ishlangan simpoziumlar, kongresslar, ko’rgazmalar o’tkazadi, 1966 yildan maxsus xalqaro «Apiacta» jurnali nashr etadi. O’zbekistonda asalarichilik mahsulotlari qadimdan oziq-ovqat va doridarmon sifatida ma’lum bo’lsada, asalarilarni qutilarda boqish 19-asrning 2-yarmidan boshlangan. Turkistonga dastlabki asalari oilalari 1841 yilda Qozog’istonning Semipalatinsk viloyatidan keltirilgan. 19-asrning 2-yarmida Turkistonga o’rta rus asalarisi, Kavkaz kulrang tog’ asalarisi, ukrain dasht asalarisi va boshqa olib kelingan va O’zbekistonda biologiyasi hamda foydali xo’jalik belgilari bilan ajdodlaridan farq qiladigan asalarilar populyasiyasi vujudga keldi. O’zbekiston Respublikasida 154 ming asalari oilasi (qutisi) bor. Ixtisoslashtirilgan asalarichilik xo’jaliklari tashkil etilgan. Qishloq va suv xo’jaligi vazirligi tizimida 48 asalarichilik xo’jaligi (88 ming asalari oilasi), shu jumladan, «Asal» uyushmasi (1975 — 96 yillarda respublika IIB) bor (1998). Respublikadagi o’rmon xo’jaligi korxonalarida, «O’zmevasabzavotuzumsanoatxolding» kompaniyasi tarkibida ham asalarichilik xo’jaliklari bor. Asalarichilik bilan 20 — 50 (90%) yoki 50 — 150 (10%) quti asalarisi bo’lgan xususiy asalchilar ham shug’ullanadi. Mavsumda ikki marta — may-iyun (bahorgi) va avgust-sentabrda (yozgi) asal olinadi. 1996 yil 17,1 ming tonna asal, 187 tonna mumlarda tayyorlandi. Respublikada yiliga 20 ming tonnadan ko’proq asal tayyorlash imkoniyatlari bor. Asalarilar asosan ko’chma usulda boqiladi. Asalarilardan qishloq xo’jaligi ekinlarini (g’o’za, mahsar, kanop, urug’lik beda va boshqalar) changlatishda foydalaniladi. Asalarilar bilan changlatish g’o’za hosildorligini o’rtacha 5,1 — 5,9 tsentner/gektar oshirishi aniqlangan. Ibrohim Jo’rayev.