FRIGII TILI

FRIGII TILI Qadimgi kichik Osiyoning shimoliy g’arbiy qismida yashagan, miloddan avvalgi 2-ming yillik — 1-ming yillikning boshida shu yerga ko’chib o’tgan hindevropa qabilalari — frigiyaliklar tili; hind-yevropa tillari oilasi tarkibida alohida guruhni tashkil etadi. Kichik Osiyodan topilgan, 2 davrga mansub yodgorliklar hamda yunon va Rim mualliflari asarlaridagi izoh so’zlar orqali ma’lum. Qadimgi frigiy matnlari diniy yodgorliklar va sopol buyumlarda bo’lib, miloddan avvalgi 8-3-asrlarga mansub (ular 200 tadan ortiq; qadimgi yunon alifbosiga o’xshash harfiy alifboda yozilgan). Yangi frigiy matnlari qabrtosh yozuvlaridan, yunoncha marsiyalar oxiridagi qarg’ish, la’nat ifodalaridan iborat. Ular 100 tadan ortiq bo’lib, milodiy 2-3-asrlarga mansub va yunon yozuvida bitilgan. Frigii tilining yunon (grek) tili, hinderon tillari, arman tili bn, shuningdek, alban tili, Boltiq va slavyan tillari bilan nisbatan yaqin aloqalari anikdangan; o’ziga xos fonetik, leksikgrammatik xususiyatlari tavsif etilgan. Frigii tilidagi yodgorliklarni to’plash va izohlash 19-asrdan boshlangan. Dastlabki muntazam nashrlari amerikalik U.Ramsey, angliyalik U.M. Kolder va germaniyalik I.Fridrixlar tomonidan amalga oshirilgan.