Birinchidan, o’z so’ziga ega bo’lsin, ishini o’zi bilib qilsin…
Ikkinchidan, har narsada adolatpesha bo’lsin, qoshida insofli, adolatli vazirlar tutsin…
Uchinchidan, mamlakatda buyruq va ta’kidlashlar faqat podshohning ixtiyorida bo’lishi lozim.
To’rtinchidan, podshoh o’z qarorida qat’iy bo’lsin.
Beshinchidan, podshoh qanday hukm chiqarishidan qat’i nazar, amalga oshirilishi zarur.
Oltinchidan, podshohlik ishlarini boshqaga topshirib, erkni unga berib qo’ymasin.
Yettinchidan, saltanat yuritishda har kimning so’zini eshitsin, har kimdan fikr olsin, lekin qaysi biri foydali bo’lsa, uni vaqtida ishlatsin.
Sakkizinchidan, saltanat ishlarida, sipoh va raiyyatga bog’liq masalalarda boshqalarning so’z va fe’liga qarab ish tutmasin.
To’qqizinchidan, podshohning haybati sipohlar va raiyyat ko’nglida shunday o’rnashgan bo’lishi kerakki, uning amr-farmoniga hech kim qarshilik qilishga jur’at etolmasin, itoat va tobe’likda bo’lsin, isyon ko’tarmasin.
O’ninchidan, podshoh nima qilsa, o’z ixtiyori bilan qilsin, nima desa o’z so’zida qat’iy tursin.
O’ng birinchidan, saltanat ishlarida, hukm yurgizishda o’zini yagona bilib, hech kimni o’ziga saltanat sherigi etmasin.
O’n ikkinchidan, majlis ahlidan ogoh va xushyor bo’lsinkim, ular ko’pincha ayb axtarib, tashqariga gap tashiydilar; podshohning so’zidan, ishidan vazirlar va amirlarga xabar berib turadilar.
