Oratoriya

Oratoriya (lotincha oratorium — ibodatxona) — yakkaxon xonandalar, xor va orkestr uchun yaratilgan,odatda, dramatik syujetga asoslangan yirik musiqa asari. 16-17-asrlarda Italiyada diniy musika janri sifatida yuzaga kelgan. Opera va kantata bilan deyarlik bir davr (16-17- asrlar)da Italiyada shakllangan. Lekin kantatadan yirikligi, muayyan syujetga asoslanganligi, operadan esa dramatik rivoj urniga bayon xususiyatlari yetakchiligi bilan ajralib turadi. Oratoriyaning keng kulamli mumtoz namunalarini G. Gendel yaratgan. U o’z orollarida, asosan, injil mavzulariga tayanib, xalq va uning qahramonlarini madh etgan. Oratoriya Yevropa kompozitorlari (I. S. Bax, Y. Gaydn, G. Berlioz, F. List, R. Shuman, A. Onegger, P. Dessau, K. Pendereskiy, Yu. Shaporin, A. Shnitke va boshqalar) ijodidan keng o’rin olgan. Markaziy Osiyo mamlakatlarida Q. Moddobosanov (Qirg’iziston), G. Jubanova (Qozog’iston) va boshqalarning Oratoriyalari mashhur. O’zbekistonda I. Akbarovning «Toshkentnoma» va «Nakshbandiya, F. Yanov-Yanovskiyning «Chili», M. Bafoyevning «Buxoronoma», «Hajnoma» kabi Oratoriyalari tanilgan. To’xtasin G’afurbekov.